Colombia
Colombia
EIGEN REISERVARING
Het was de zomer van 2019. ‘It was the summer of twenty ninteteen’, en alhoewel dat een stuk minder klinkt als het bekende ‘Summer of ’69, brengt het dezelfde nostalgie mee. Oh wat lijkt het lang geleden, dat we mooie reizen konden maken. Want met name de reis die we die zomer maakten, maakte het als een onvergetelijke zomer. Ooit mogen we weer reizen en dan zal ik je absoluut een reis naar Colombia aanraden zoals wij die toen meemaakten. Laat me je in deze blog meenemen langs deze reis.
Ik ging met 4 vriendinnen op reis. Waarvan 3 al een week eerder waren vertrokken, hun eerste stop was bij de Tatacoa-woestijn. Die had ik niet overgeslagen, omdat mij dat niks aan leek. Maar vanwege werk, vertrokken een andere vriendin en ik op 20 juli. Het zou voor mij een reis worden van 2,5 week. Dit is vrij kort, maar bleek gelukkig niet te kort. Een groot deel van een gebruikelijke reis voor backpackers gingen wij maken (afb. 1). De route mocht dan gebruikelijk zijn. De schoonheid van met name de natuur was dat zeker niet, voor een Hollander die er niet veel kaas van had gegeten. Ik had al wel een aantal mooie reizen mogen maken in mijn leven, maar dit was de eerste keer backpacken (voor de semi-glamourpoes lezer onder ons: de vacuümzakjes van de Ikea zijn ‘key’ voor zoveel mogelijk in je backpack proppen onder het maximale gewicht).
Aankomst Bogotà, Salento & de Valle de cocora
Na een reis van 16 uur, met twee overstappen, kwamen we aan in Bogotá. De hoofdstad, waarbij voor de aankomst alleen bij het uitspreken van de naam al een Narcos sfeer door mij heen ging. Het mocht (gelukkig) niet zo spannend zijn, want we kwamen aan in de nacht en gingen slapen in een hotelletje. Het had wel enige vertraging opgelopen, want al gauw kwamen we erachter dat het spreken van de Spaanse taal geen luxe was geweest. De volgende middag hadden we met onze vriendinnen afgesproken in Salento. Waarvan er één gelukkig wel redelijk Spaans kon spreken.
Het zonnige Salento, zorgde ervoor dat de jetlag instant verdween. Het mooie dorpje met de gekleurde huisjes, palmbomen, marktkraampjes en jeeptaxi’s maakte mij enorm blij. Het was al middag dus we besloten een korte trip te maken naar een koffieplantage. Één van de dingen waar Salento om bekend staat. Je leert hier het hele proces van plant tot koffie en aan het eind kan je de koffie proeven en eventueel meer kopen. Interessant! We gingen weer terug met de jeep, waarin 4 mensen konden zitten en twee erachter op moesten staan/hangen. Ik weet nog dat er op het dashboard van de jeep in het Spaans iets stond zoals ‘Maria beschermt over ons.’ Ik snap nu waarom, wat een bumpy ride was dit.
Medellin en Guatapé
De volgende dag gingen we naar het andere bekende uitje vanaf Salento: Valle de Cocora oftewel de palmbomen vallei. Dit is het mooiste wat ik ooit in mijn leven heb mogen zien. Én dit terwijl het moet tippen aan iets wat niet te min is, Lionshead in Kaapstad. Het verschil wat het voor mij nog mooier maakt, is dat je in deze vallei alleen op natuur uitkijkt en dat het minder druk is. Na een niet al te steile wandeling van ongeveer 5 uur (je kunt ook kiezen voor de korte route, van een uur), kijk je uit op deze vallei waar palmbomen van wel 60 meter hoog te zien zijn. Onderweg zie je ook mooie natuur. De wolken waren goed zichtbaar en zwierven in de rondte. Super rustgevend.
Diezelfde avond nog gingen we met de bus naar Medellín. Slapen met één oog open. Wat je mensen in een film ziet doen, omdat ze bijvoorbeeld bang zijn om beschoten te worden. Dat deed ik in deze bus. Het was een rit van een paar uur, grotendeels slingerend door de bergen. Het was donker en extreem mistig, maar toch werd er gewoon midden in de bocht ingehaald. De bestuurders hadden hier een soort tactiek voor. Wat ik ervan kan herinneren; twee keer knipperen met je grote licht betekende dat je kon inhalen. Ik was overigens één van de weinigen die dit hele tafereel had meegemaakt, want de rest sliep gewoon vredig. Zij waren in hun dromen vast nog steeds op de Valle de Cocora.
Onze eerste dag in Medellín, begonnen we rustig met een verlaat ontbijt in de stad. We hadden verder nog niks gepland, totdat één van ons met het plan kwam om te gaan parasailen. Kijk tot zo’n spontaan plan kom je niet in Nederland, maar hier wel. Het was prachtig! Je had uitzicht over de gehele stad en de bergen waar Medellín tussen ligt. In de avond aten we bij een leuk Italiaans restaurant. Daar was ik erg blij mee, want het was de eerste keer in tijden dat er keuze uit iets anders was dan patat met vlees of een tacogerecht. Toen gingen we naar huis om ons om te kleden voor het bruisende nachtleven van Medellín. Dat nachtleven bleek helaas niet bruisender dan een colaatje die al twee weken geopend in de koelkast staat, want alles ging al vrij vroeg dicht en het was drukker op straat dan in de clubs.
De volgende dag maakten we een uitstapje naar het dorpje Guatapé, ongeveer 2 uur rijden vanaf Medellín. We gingen eerst La Piedra del Peñol beklimmen. Een enorme rots, als dat je rots in de branding is, zit je wel veilig. Het trotseren van de 740 traptreden, wat zodra we boven waren wel als een overwinning gezien kon worden, werd beloond met een adembenemend (háhá ja, zowel letterlijk als figuurlijk) uitzicht! Tot in de verte zie je allemaal kleine natuurrijke eilandjes. Daarna reden we verder naar het dorpje zelf. Hier hebben we rondgelopen, gegeten en vooral genoten van de knusse kleurige straatjes.
De derde dag bleven we in Medellín zelf. We hadden een geweldige tour door de stad. Die volgens mij werd verkocht als Street art tour. Maar het was zoveel meer dan dat. En dat kwam door de gids. De tour was voor een groot deel in de wijk Comunne 13. Eén van de beruchtste wijken van Medellín. Onze gids kwam zelf uit deze wijk. Hij vertelde er zo enthousiast en gedetailleerd over. Niet met saaie feitjes en opgedreunde jaartallen. Maar met humor en passie voor de wijk. Alhoewel het één van de beruchtste wijken was en ook nog deels is, hebben wij ons door onze gids en de vriendelijke mensen die wij tegenkwamen wel veilig gevoeld. Prachtige Street art, geschiedenis, lokale shops, dans en ook armoede door de sloppenwijken waar je op uit kon kijken wisselden zich af tijdens deze tour.
Cartagena
Na deze 3 mooie dagen te hebben verbleven in Medellín stond ons aan het eind van de dag een binnenlandse vlucht te wachten naar Cartagena. Op het vliegveld werd duidelijk dat de vlucht helaas een lange vertraging had en we daarom een overnachting kregen in een hotel. Dit was shit en veel gezeik want het inchecken duurde heel lang. Waardoor we uiteindelijk niet veel langer dan 2 uur hebben geslapen. Eenmaal aangekomen in Cartagena, besloten we eerst naar het nieuwe deel van de stad te gaan. Wat eigenlijk erg lelijk was. Toen we eenmaal ons tweede deel van de slaap in een crappy hotelletje hadden voldaan, dachten we nog even te genieten op het strand. Wat een lachertje was dat! Een lelijk klein zandstrandje met bijna geen mensen en wel heel veel verkopers. De verhouding verkopers tot strandgasten waren zo’n 25 staat tot 6, waarvan wij 4 strandgasten waren. Reken maar uit je lol.
Gedurende die dag hadden we al een nieuwe slaapplek voor die avond geregeld. Dat was in het oude deel van Cartagena. Het hostel heette Casa del Pozo boutique en is zeker een aanrader! Leuk aangekleed, met een minizwembad en in het midden van een straat met gezellige restaurantjes en (kunst)winkeltjes.
Het oude gedeelte heeft een sfeervolle architectuur en in het stadje gebeurt van alles. Je kunt bijvoorbeeld met paard en wagen door de stad of genieten van mooie dans/ een marktje. Wij kwamen laat in de middag aan bij ons hostel. Hebben wat gechilled bij het zwembad en in de avond hebben we op een dakterras in het centrum gegeten. Supermooi! De volgende ochtend besloten we ook rustig aan te doen en dachten we dat we de free walk tour in de middag ons wellicht nog meer interessants van de stad zou tonen. Dit was erg saai, het klonk als een student die nog net voor de tour even wat feitjes uit zijn geschiedenis boek in z’n kop had gestampt en deze vervolgens onvrijwillig aan ons moest presenteren. We zijn er tijdens de tour tussenuit ‘gesneaked’. Wat we verder die dag hebben gedaan is niet noemenswaardig voor de blog. Wel noemenswaardig is de beste ijssalon, waarvan ik de naam speciaal voor jullie gegoogled heb: La Paleteria. Ze hebben heel originele smaken en ook vegan ijs. Wat mij verder bijgebleven is, is toch wel de vele bedelaars in Cartagena. Dat is helaas de keerzijde.
Minca
De volgende bestemming: Minca. Ook hier vonden we een erg mooi hostel, genaamd Rio Elemento. De kamers waren simpel. Het mooie was met name de ligging in het tropisch regenwoud en het sfeervolle zwembad. Minca is echt weer something else. Colombia is zo’n veelzijdig land en Minca is echt anders dan al het andere waar we zijn geweest. We hebben twee dagen gevuld met prachtige wandelingen over bospaadjes, langs watervallen en zittend op de grootste hangmat met fantastisch uitzicht.
Tayrona (National park)
Na Minca reden we naar een verblijf met leuke rietenhuisjes in Tayrona, in de buurt van het National park. Na wat gegeten te hebben in een huisje in de buurt. Hadden we nog een nachtelijke aanvaring met een rat. Toen bleek dat niemand echt stoer was en werd er zelfs gefacetimed met Nederland voor advies. De uiteindelijke details van de dood van de rat en de escalatie die daaraan voorafging, zal ik jullie besparen. Good to know: verder hebben we geen ongedierte meegemaakt, terwijl we zeker niet op de duurste plekken verbleven.
De volgende dag gingen we naar het National park. Het is een populaire toeristische bestemming. Waardoor het met name bij de entree erg druk is. We hadden vooraf al besloten dat we aan het eind van het park wilden blijven slapen in hangmatten. Dat betekende dat we aardig moesten doorwandelen. Je loopt van jungle gebied naar strandje en zo blijft het zich afwisselen. Bij het eerste strandje mochten we niet zwemmen en de weg tot het tweede strand was volgens mij wel 4 uur. De wandeling was snikheet. Ik weet nog goed dat ik nog nooit zo
blij ben geweest met een duik in de zee. En dat was eerst alleen vanwege de afkoeling, daarna kon ik pas zien hoe prachtig blauw het was.
Na onze weg vervolgd te hebben, kwamen we rond 4-en aan bij het eind van het park. Ook hier hebben we nog even aan het strand gelegen. ’s Avonds was er een prachtige zonsondergang te zien. Het was uniek om op deze mooie plek in de hangmatten te slapen. Al vonden we de hangmatten wel ranzig. Met het idee dat er elke dag weer andere zwetende mensen in de hangmatten sliepen, hadden we ons zelf zo ingepakt met onze hoodies dat niets van onze huid de hangmat zou aanraken. ’s Avonds koelde het gelukkig behoorlijk af. De volgende dag liepen we terug. In de jungle waren ook nog aapjes te zien. Conclusie: zeker een bezoekje waard! Maar als je een meer relaxte versie wil, zal ik niet tot het eind van het park gaan om te overnachten maar naar een andere camping in het park te gaan.
Na de loop terug vanaf Tayrona National park, hebben we nog één nacht in de rieten huisjes geslapen. En de dag erna gingen we tuben. Ik kende het niet maar op een rubberen band dobber je door de jungle met je drankje in de hand. Heel leuk!
Santa Marta
Die avond vertrokken we naar Santa Marta. Daar voelden we ons voor het eerst onveilig. Veel groepen mannen waren aan het hangen op straat en de hele sfeer voelde donker, stil en kil aan. Gelukkig bereikten we snel ons hotelletje. Die was wel erg schattig en met dakterras met zwembad. In de avond hebben we daar gezellig wat gedronken en de volgende dag genoten van het zwembad.
Én dat was alweer het eind van onze reis. Die avond reden we namelijk op weg naar onze binnenlandse vlucht naar Bogota en vervolgens via Houston (toch een keertje Amerika meegepakt 😉), weer naar Nederland.
Zet ‘m maar bovenaan de bucketlijst, deze reis! Want dit was natuurlijk mijn/onze versie van een reis naar Colombia, maar zodra het die van je zelf wordt, weet ik zeker dat het een roller coaster aan geweldige ervaringen wordt!